دوشنبه، ۴ اسفند ۱۳۹۹
لئوناردو داوینچی تابلو مونالیزا را در ۱۵۰۳ یا ۱۵۰۴ در فلورانس آغاز کرد.
به گفته جورجیو واساری، (یکی از هم دوره ایهای داوینچی) او پس از چهار سال تأخیر نقاشی را ناتمام رها کرد؛ که چنین رفتاری در بسیاری از نقاشیهای لئوناردو شایع است، که بعدها در زندگی اش ابراز پشیمانی میکند: ” … هرگز یک کار را به پایان نرساندم … “.
تصور میشود که او همچنان به کار بر روی مونالیزا به مدت سه سال پس از اینکه به فرانسه نقل مکان کرد، تا مدت کوتاهی قبل از مرگش در سال ۱۵۱۹ ادامه داد تا آن را به پایان رساند.
این اثر یکی از پر آوازهترین پرترههای فردی جهان است.
اولین سوالی که در مورد تابلو داوینچی ذهن ها را به خود مشغول میکند، این زن کیست؟
اکثر محققان بر این باورند که این زن ۲۴ ساله لیزا ماریا دی جراردی (یعنی لیزا دل ژوكندو ) است، كه در سال ۱۴۷۹ میلادی در فلورانس بدنیا آمده است. این پرتره، توسط شوهر لیزا، فرانچسکو، فروشنده ابریشم و پارچه، سفارش داده شد.
لیزا در طول عمر خود پنج کودک را به دنیا آورده: پیرو، آندریا، کامیلا، جیو کانودو و ماریاتا.
بر طبق فرضیه های دیگر، تصویری که در پرتره دیده می شود، کاترینا سورفزا، است. نظریه دیگری نشان می دهد که خانم جوان معشوقهی حاکم فلورانس، ایزابلا بود.
نظریه ای دیگری بیان میکند: که زن در پرتره، مادر داوینچی و حتی خود هنرمند بزرگ داوینچی است.
داوینچی نزدیک به چهار سال روی این اثر هنری کار کرد و پس از اتمام نقاشی در سال ۱۵۰۷ این تابلوی زیبا را به فرانچسکو نفروخت، سرانجام فلورانس را ترک کرد و آن را نزد خود نگاه داشت.
لبخند جذاب و مرموز ژکوند شاید یکی از عناصر اسرارآمیز نقاشی داوینچی باشد.
برای پنج قرن استدلال کردند که آیا دختر نقاشی شده در پرتره لبخند می زند، خوشحال است یا غمگین؟
پروفسور مارگارت لیوینگستون از دانشگاه هاروارد می گوید که لبخند به دلیل خاصیت نقاشی، تنها در زمانی که تماشاگران به چشمان مونالیزا نگاه می کنند، قابل مشاهده است.
پس از توسعه برنامه های کامپیوتری “شناخت احساسات” در سال ۲۰۰۵، محققان هلندی دریافتند که این تصویر شادی را در ۸۳ درصد، انزجار در ۹ درصد، ترس در ۶ درصد، خشم در ۲ درصد، بی طرفی در کمتر از ۱ درصد و تعجب در ۰ درصد را نشان می دهد.
با این حال، بسیاری استدلال می کنند که لبخند ژکوند بسته به جایی که به تصویر نگاه می کنید، تاثیرش متفاوت است.
اینکه از چه زاویه و از چه فاصله ای نگاه کنید، لبخند تغییر می کند! هنگامی که از نزدیک مشاهده می کنید، این تصور بوجود می آید که چهره معقولانه لبخند به لب دارد. اما از راه دور به نظر می رسد که پرتره از روی خوشبختی لبخند می زند.
متخصصان ایتالیایی از کمیته ملی میراث فرهنگی ایتالیا، حضور مجموعه ای از حروف و اعداد اعمال شده بر عناصر متعدد بوم را کشف کردند.
سیلوانو وینچتی ادعا می کند که در چشم راست مونالیزا حروف “LV” وجود دارد که به لحاظ نظری از نام خود هنرمند، لئوناردو داوینچی است. در چپ چشم شما می توانید خطوط فازی از حروف “CE” و یا، احتمالا، “B” را ببینید.
در پل در پس زمینه، ما موفق به دیدن تعداد “۷۲” یا حرف “L”، و به دنبال آن “۲” کشیده شده در قوس پل شدیم.
می توانید حدس بزنید که هنرمند چه چیزی در ذهن خود داشته است وقتی که به طرز اسرار آمیز این حروف و اعداد را که به چشم غیر مسلح غیر قابل مشاهده نیستند، ترسیم کرده است؟
بخاطر جذابیت صورت مونالیزا اغلب تصویر اسرار آمیز در پس زمینه را متوجه نمی شوید. امروزه بسیاری از کارشناسان و متخصصان تعجب می کنند – این پل دارای سه قوس مرموز در پس زمینه چیست؟
و به طور کلی آیا دقیقاً همان مکان و چشم انداز غبارآلود و مرموز است که داوینچی مونالیزا را در آن نقاشی کرده است؟
مورخ ایتالیایی Carla Glory نشان می دهد، که پل پشت شانه چپ زن به عنوان (“پل قدیمی”) شناخته می شود. این پل در Bobbio واقع شده است، یک روستای کوچک در تپه هایی در جنوب Piacenza در شمال ایتالیا.
تئوری Glory درباره عدد “۷۲”، مخفی شده در تصویر پل ، او فرض می کند که این شماره به ۱۴۷۲ اشاره دارد. در سال ۱۴۷۲ یک سیل فاجعه بار بوقوع پیوست. رودخانه پل بابی را ویران کرد.
در کتاب “رمز و راز لئوناردو”، Glory بیان می کند که لئوناردو شماره ۷۲ زیر پل را به تصویر کشید تا تاریخ سیل ویرانگر رودخانه فراموش نشود.
چگونه این امکان وجود دارد که نگاه ژکوند با این که به طور مستقیم بیننده را هدف قرار داده به جایی فراتر از محدوده تصویر گسترش یافته است؟
مهم نیست که به کدام سمت نگاه کنیم، ژکوند همچنان “نگاه مستقیم به بیننده” دارد.
دستکاری کارآمد لئوناردو داوینچی از نقاشی روی بوم یک حس عمیق واقع بینانه را در تعامل سایه و نور ایجاد می کند.
این پدیده ای است که چشم انداز را ایجاد می کند و نگاه مونالیزا را مضطرب می کند.
با استفاده از تکنولوژی تصویربرداری مادون قرمز و لیزر روی “مونالیزا”، دانشمندان کانادایی در سال ۲۰۰۶ بر روی نقاشی پیش نویس داوینچی، از جمله تغییر موقعیت شاخص و انگشتان دست چپ او را، یافتند.
این تنها اکتشافات در تصویر نبود. همچنین لباس مونالیزا و لباس روی دامن او توری بود.
در سال ۲۰۱۵، مهندس فرانسوی Pascal Kott از روشهای مشابهی برای تولید اشعه های نور با طول موج های مختلف بر روی بوم استفاده کرد و پس از آن مقدار نور منعکس را اندازه گیری کرد.
او کنجکاو بود که کشف او امکان دیدن یک پرتره مخفی را در زیر تصویر پرتره پدیدار کند.
Pascal Kott چهار تصویر را در زیر تصویر پیدا کرد، از جمله عکسی از یک زن جوان با ویژگی های مینیاتوری و بدون لبخند. نظریه های مختلف درباره هویت واقعی این زن در پشت تصویر ارائه شد، اما هویت واقعی او برای همیشه یک رمز و راز باقی خواهد ماند.
داوینچی در سال ۱۵۱۶ هنگامی در حالی که تابلو مونالیزا را در چمدانهای خود داشت وارد فرانسه میشود و آن را به پادشاه وقت فرانسوای اول میفروشد. پس از آن به مرور زمان این اثر زیبا به شهرهای مختلف فرانسه نقل مکان میکند تا اینکه پس از انقلاب فرانسه، مونالیزا موزه لوور را بهعنوان خانه خود انتخاب میکند.
ناپلئون آن را از موزه برمیدارد و به اتاق خواب خصوصی خود در کاخ تویلری میبرد ولی پس از تبعید ناپلئون این اثر دوباره به لوور بازگردانده میشود.
خرید تابلو مونالیزا