یک کد باینری نشان دهنده متن، دستورالعمل‌های پردازندهٔ کامپیوتر یا داده‌های دیگری است که از سیستم دو نماده استفاده می‌کنند، اما غالباً سیستم باینری از اعداد ۰ و ۱ استفاده می‌کند. این کد باینری یک الگوی رقم‌های دودویی (بیت) را به هر حرف، دستورالعمل و غیره اختصاص می‌دهد. برای مثال یک رشتهٔ دودویی هشت بیتی می‌تواند هر یک از ۲۵۶مقدار ممکن را نشان دهد و در نتیجه می‌تواند نشان دهندهٔ انواع آیتم‌های مختلف باشد.....

کدهای باینری در محاسبات و ارتباطات از راه دور برای انواع روش‌های رمزگذاری داده‌ها مانند تبدیل رشته‌های کاراکتر به رشته‌های بیتی مورد استفاده قرار گیرد. این روش‌ها ممکن است از عرض ثابت یا عرض متغیر رشته‌ها استفاده کنند. در یک عرض ثابت کد باینری، هر حرف، رقم، یا دیگر کاراکتر به وسیلهٔ یک رشته بیت هم عرض نشان داده می‌شوند که آن رشتهٔ بیتی به عنوان یک عدد دودویی تفسیر می‌شود که معمولاً در جدول‌های کد به صورت در مبنای هشت، ده یا شانزده نشان داده می‌شوند. تعداد زیادی از مجموعه کاراکترها و تعداد زیادی رمزگذاری کاراکتر برای آن‌ها موجود است.

تاریخچه کد باینری

سیستم عدد دودویی مدرن، اساس کد باینری، توسط گوتفرید لایبنیتس در سال ۱۶۷۹ اختراع شد که آن را در مقالهٔ خود با عنوان Explication de l'Arithmétique Binaire معرفی کرد. عنوان آن به فارسی برابر است با "توضیح حساب دودویی".[۱].

سیستم لایبنیتس مانند سیستم عددی دودویی مدرن از ۰ و ۱ استفاده می‌کند.اعداد دودویی از نظر علم دین در مرکز توجه لایبنیتس بود. او معتقد بود که اعداد دودویی نمادی از عقیدهٔ مسیحیان در مورد خلقت از هیچ چیز است؛ خلقت و پوچی (creatio ex nihilo).[۲]

لایبنیتس در تلاش بود که سیستمی پیدا کند که توضیحات شفاهی منطق را به ریاضی محض تبدیل کند. پس از اینکه ایده‌های او نادیده گرفته شد او به سراغ متن کلاسیک چینی به نام I Ching یا کتاب تغییرات رفت که با استفاده از یک نوع کد دودویی نوشته شه است. این کتاب ایدهٔ او را تأیید می‌کرد که زندگی می‌تواند ساده‌سازی شود و به یک سری گزارهٔ ساده کاهش یابد. او یک سیستم متشکل از سطرهای صفر و یک را ایجاد کرد. در طول این مدت زمان لایبنیتس نتوانست یک کاربرد برای آن سیستم پیدا کند.[۳]

سیستم‌های دوتایی پیش از لایبنیتس نیز در جهان باستان وجود داشته‌ است.

تابلو های رمزی نیم وال